ฉันเหมือนคนหลงทางท่านกลางความมืดมน
อ้างว้างเกินจะทนไหว
คืนที่ไร้แสงดาวเหลียวมองไม่เห็นใคร
ต้องอยู่อย่างทรมานอีกนานเท่าไร
กว่าจะพบใครคนนั้น
ที่เป็นดั่งแสงของวันใหม่ปลุกฉันลุกขึ้นอีกครั้ง
ทำให้ความมืดมนได้พ้นผ่าน
ทำให้ใจของฉันได้พบกับแสงสว่าง
ที่ทำให้ชีวิตฉันมีความหมาย
กับการที่ยังมีลมหายใจ
ในวันที่ฉันนั้นไม่เหลือใคร
มีใครบ้างไหมที่ยังต้องการ
โลกที่คนทั่วไปเขามองว่าสวยงาม
อยากรู้มันอยู่ตรงไหน
โลกที่ฉันไม่เลยไม่เคยจะเข้าใจ
ต้องอยู่อย่างทรมานอีกนานเท่าไร
กว่าจะพบใครคนนั้น
ที่เป็นดั่งแสงของวันใหม่
ปลุกฉันลุกขึ้นอีกครั้ง
ทำให้ความมืดมนได้พ้นผ่าน
ทำให้ใจของฉันได้พบกับแสงสว่าง
ที่ทำให้ชีวิตฉันมีความหมาย
กับการที่ยังมีลมหายใจ
ในวันที่ฉันนั้นไม่เหลือใคร
มีใครบ้างไหมที่ยังต้องการ
ต้องอยู่อย่างทรมานอีกนานเท่าไร
ต้องทรมานอีกนานแค่ไหน
ต้องทรมานอีกนานเท่าไหร่
กว่าจะพบใครคนนั้น
ที่เป็นดั่งแสงของวันใหม่
ปลุกฉันลุกขึ้นอีกครั้ง
ทำให้ความมืดมนได้พ้นผ่าน
ทำให้ใจของฉันได้พบกับแสงสว่าง
ที่ทำให้ชีวิตฉันมีความหมาย
กับการที่ยังมีลมหายใจ
ในวันที่ฉันนั้นไม่เหลือใคร
มีใครบ้างไหมที่ยังต้องการ